نبودت

جون کندم و رفتم بغض خوردم و رفتم مثل سایه آمدم و مثل غریبه رفتم از ابتدا اضافی بودم من با گریه حماقت رفتم دیگر دلم همسفر نمیخواد من بدون روحم رفتم آسمان آبی ساختم و مه غم دیدم و رفتم یه خطا را دو بار دیدم قابل بخشش نبود و رفتم به پشت سر نگاه نکردم و با هر چه غم که بود رفتم تمام راه را خیره ماندم به پاهای گناه کارم حیف قدم های بی منتم که برای هیچ و پوچ برداشتم دیگر خیال برگشت ندارم من رفتم و فراموش نکردم ۹۶/۰۵/۱۷ فریدون حیدریان نبودت...

اگه قاری و‎ ‎مداح باشی اگه به ظاهر نوکر اهل بیت باشی آزادی غلط ها بکنی آزادی مست کنی و مست باشی اگه در دولت ایران باشی اگه به ظاهر مسئول و دلسوز باشی آزادی بخوری و ببری آزادی دزدی کنی و دزد نباشی اینجا عجیبه ها عجیب اینجا غمه و فریب اینجا یه دهنه و هزار تا دیوار اینجا یه آخونده و لغو هزار تا ساز دی نبودت...

به کجا میروی ای تازه رسیده از راه تو که میروی دست مرا فقط سیگار میگرید در میان این همه آشفته احوال دل من بی پدر ساده میمیرد به کجا میروی ای سراب دیده ی خندان بروی راه برگشتی نیست در آن انتظاری است که پایانی نیست بروی من و تو و او میسوزیم بدون دود ببین همه خوابیدن و من گیج بیدار ببین همه یار دارن و نبودت...

حرف تو را تائید میکنم برای گذر از گفت و گو تو خیال میکنی مایلم بشنوم باز ادامه میدی به گفت و گو حرف مرا به حرف و عمل نشنیدی چرا پایان نمیدی به گفت و گو هر چه بین ما بوده گذشته چیزی عوض نمیشود با گفت و گو پس یا بمان و خطر کن یا برو بدون گفت و گو بد بودم و بد کردم قبول برای دلم آمدم نه گفت و گو من پش نبودت...